«Ρογδίτης, Αλεπού, Ροδομούσι, Κανελλάτο, Κοκκινοστάφυλο, Λιτσιτσίνες, Σουρβιώτης, Κρυτσανιστή»

Ο ροδίτης είναι ένας «μεγάλος ταξιδιώτης», ευπροσάρμοστος και ευπρόσδεκτος σε ολόκληρη την ηπειρωτική τουλάχιστον Ελλάδα. Μας δίνει τον καλύτερό του εαυτό, στην περιοχή της Πάτρας και ειδικά στην ορεινή Αχαΐα, καθώς και στη Μακεδονία, στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης. Στη νότια Ελλάδα, όταν οι στρεμματικές του αποδόσεις είναι χαμηλές, μπορεί να θυμίσει τροπικά (ανανά) ή και λευκόσαρκα φρούτα (μήλο, αχλάδι, ροδάκινο). Στη βόρεια Ελλάδα τα αρώματά του είναι περισσότερο φρέσκα και αιχμηρά, εσπεριδοειδών και μήλων.

Χώρος καλλιέργειας: Πολύ παλιά γηγενής ρόδινου χρωματισμού ποικιλία, καλλιεργούμενη σε 32 νομούς της χώρας.

Φυτό: Είναι πολύ ζωηρό, εύρωστο, γόνιμο, παραγωγικό, ευαίσθητο στον περονόσπορο, το μολυσματικό εκφυλισμό, τον ίκτερο και σχετικά ανθεκτικό στην ξηρασία. Εμφανίζει έντονη τάση ανθόρροιας κάτω από συνθήκες μεγάλης ζωηρότητας (γόνιμα και δροσερά εδάφη). Ξεκινά τη βλάστηση στις αρχές του Απρίλη  και ωριμάζει μετά τις 20 Σεπτέμβρη.

Προϊόν: Στα κατάλληλα εδάφη ορεινών περιοχών και με μέτριες αποδόσεις ανά πρέμνο, ο Ροδίτης μπορεί να δώσει αξιόλογα ξηρά κρασιά, με καλή ισορροπία ανάμεσα στην αλκοόλη και την οξύτητα, με καλό άρωμα.

Συνώνυμα: Κοκκινάρα (Αιτωλ/νία, Φωκίδα, Φθιώτις), Ροϊδίτης, Ράϊδο (Ζάκυνθος), Ρογδίτης (Χανιά). Κοκκινοστάφυλο (Λευκάς). Κανελλάτο (Μέγαρα). Λιτσιτσίνες, Σουρβιώτης (Καστοριά).

Παραλλαγαί: Θηλικός ροδίτης, Μουργαλεπού, Μούργα (Αχαΐα). Αρσενικός Ροδίτης (αραιόρραγος Ρ.-Αχαΐα). Ρ. Αρίλογος (Αχαΐα). Ροδομούσι (Σαντορίνι), Σακκοροδίτης (Μεσσηνία).

Περιοχές καλλιέργειας: Στερεά Ελλάδα, Εύβοια, Θεσσαλία και σποραδικά στη λοιπή ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα.