Το κλασσικό και αυθεντικό «μοσχοφίλερο», είναι εκείνο του οροπεδίου της Μαντίνειας. Σε άλλα μέρη, ακόμα και στη γειτονική Λακωνία, η ίδια ποικιλία αποκαλείται «φιλέρι». Είναι πιθανόν το μοσχοφίλερο (με την εξαίρεση φυσικά του μοσχάτου) να είναι η πιο εύκολα εντοπίσιμη λευκή ποικιλία, σε «τυφλή» γευστική δοκιμή. Μάλιστα, όταν υπεισέρχεται σε χαρμάνια με άλλα λευκά κρασιά, ακόμα και σε μικρό ποσοστό, η «έμπειρη» μύτη αμέσως την εντοπίζει. Όπως φαίνεται, το χαρακτηριστικό άρωμα ενός καλού μοσχοφίλερου είναι το τριαντάφυλλο, για την ακρίβεια τα ροδοπέταλα. Δεν είναι ένα άρωμα που αρέσει σε όλους, μερικοί δε καχύποπτοι καταναλωτές, νομίζουν πως πρόκειται για τεχνητό άρωμα που προστέθηκε εκ των υστέρων!. Σε πιο πολύπλοκα κρασιά, το άρωμα αυτό, πλαισιώνεται από διακριτικά αρώματα μέντας, αλλά και λεμονιού.

Χώρος καλλιέργειας: «Γκρι» ποικιλία, καλλιεργούμενη στην Πελοπόννησο, στους νομούς Αρκαδίας, Μεσσηνίας και Λακωνίας.

Φυτό: Είναι ζωηρό, εύρωστο, παραγωγικό, ευαίσθητο στον περονόσπορο και τις ιώσεις και σχετικά ανθεκτικό στην ξηρασία. Εμφανίζει ανθόρροια όταν καλλιεργείται σε πολύ γόνιμα εδάφη, σε συνθήκες αυξημένης ζωηρότητας και όταν επικρατούν βροχοπτώσεις και χαμηλές θερμοκρασίες την περίοδο της άνθησης. Ξεκινά τη βλάστηση στα μέσα Απρίλη  και ωριμάζει τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη.

Προϊόν: Ανάλογα με το βιότυπο, το Μοσχοφίλερο μπορεί να δώσει κρασιά υψηλού αλκοολικού τίτλου (Μαυροφίλερο) ως μέτριου (Ξανθοφίλερο-Ασπροφίλερο), καλής οξύτητας (Μαυροφίλερο) ως μεγάλης (Ασπροφίλερο, Ξανθοφίλερο) με πλούσιο αρωματικό δυναμικό (Μαυροφίλερο) ως φτωχό (Ξανθοφίλερο-Ασπροφίλερο).

Περιοχές καλλιέργειας: Αρκαδία (περιοχές Μαντινείας), Μεσσηνία, Αχαΐα.