«Αμοργιανό, Μαντηλάρι, Κουντούρα μαύρη, Δουμπραίνα μαύρη, Παργιανό»

Η μανδηλαριά είναι γέννημα – θρέμμα του Αιγαίου πελάγους και είναι μια από τις ποικιλίες εκείνες που προβληματίζουν έντονα τους οινοπαραγωγούς: όλοι διαισθάνονται ότι πίσω από τη «στριμμάδα» της κρύβεται ένα γλυκό, καλό «κοριτσάκι», αλλά κανείς δεν μπορεί να το κάνει να βγει προς τα έξω. Προς το παρόν, ένα είναι βέβαιο: μόνη της η μανδηλαριά μας δίνει κρασιά υπέρμετρα τραχιά, γι’ αυτό και συνήθως συνδυάζεται είτε με λευκή μονεμβασιά (Πάρος) είτε με το ήπιο, ερυθρό κοτσιφάλι (Κρήτη). Εκφράζεται, όπως είναι αναμενόμενο, με καθαρά Μεσογειακά αρώματα που μπορεί να είναι άκρως γοητευτικά: κανέλα, θυμάρι, δαμάσκηνο, δέρμα, φρούτα σε κομπόστα… Ακόμη και ευωδιά δέρματος μπορεί να συναντήσουμε σε παλαιωμένες φιάλες Κρητικών κρασιών.

Χώρος καλλιέργειας: Από τις πιο πλούσιες σε χρώμα ποικιλίες αμπέλου, γηγενής του Αιγαιοπελαγίτικου χώρου. Καλλιεργούνταν αρχικά στις Κυκλάδες, τη Ρόδο και την Κρήτη.

Φυτό: Είναι πολύ εύρωστο, ζωηρό, παραγωγικό, πολύ ευαίσθητο στον περονόσπορο, το βοτρύτη και την όξινη σήψη και ανθεκτικό στην ξηρασία. Λόγω της μεγάλης του ζωηρότητας, πρέπει να προτιμούνται αποστάσεις φύτευσης μεγαλύτερες από 1,20μ (φυτό από φυτό). Προτιμά εδάφη ελαφριά, ξηρά, περιοχών με χαμηλό υψόμετρο και ζεστά Καλοκαίρια. Ξεκινά τη βλάστηση στα τέλη του Μάρτη (πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη στη βόρεια Ελλάδα) και ωριμάζει όψιμα, τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη.

Προϊόν: Η Μανδηλαριά δίνει κρασιά μέσου ως χαμηλού αλκοολικού τίτλου, μέτριας οξύτητας, πλούσια σε χρώμα.

Συνώνυμα: Μαντηλάρι (Κρήτης), Αμοργιανό (Ρόδος), Κουντούρα μαύρη, Κουντούρα (Αττική, Αχαΐα, Λέσβος, Εύβοια, Σαμοθράκη, Χαλκιδική, Ν. Θεσσαλονίκης, Μαγνησία), Κουτούρα (Θάσος). Κουντούρο (Ικαρία, Χίος). Κ’ ωτούρα και Μ’ ντούρα (Σάμος). Δουμπραίνα μαύρη (Αττική).

Περιοχές καλλιέργειας: Κρήτη, Ρόδος, Πάρος, Σαντορίνη, λοιπές Κυκλάδες και Δωδεκάνησα, Αττική, Εύβοια, Χαλκιδική, νήσοι Β. Αιγαίου, Αχαΐα, Ηλεία, Μεσσηνία.