Με λίγη υπερβολή, θα μπορούσαμε να πούμε πως το ασύρτικο είναι στην οικογένεια των λευκών ποικιλιών ότι το αγιωργήτικο στις ερυθρές: πολυμορφικό, πολυδυναμικό και δημοφιλές!. Μας δίνει κρασιά ελαφριά και φρουτώδη, με αιθέρια αρώματα, αλλά και κρασιά δυναμίτες, με βαριά, ελαιώδη αρώματα οξείδωσης π.χ. καρυδιού. Επιπλέον είναι η βάση των εξαιρετικών γλυκών κρασιών Visanto. Καθαρά Κυκλαδίτικη ποικιλία, με επίκεντρο δραστηριότητας τη Σαντορίνη, έχει μεταναστεύσει με επιτυχία στη Χαλκιδική και στην Πελοπόννησο. Πρόκειται κατά γενική παραδοχή, για «δύσκολη ποικιλία», αλλά έχει κανείς την εντύπωση πως ακόμα δεν έχει πει τον τελευταίο της λόγο. Εάν υπάρχει ένα άρωμα σήμα – κατατεθέν του ασύτρικου (εφόσον το κρασί είναι φρέσκο και της «μοντέρνας» σχολής), τότε αυτό είναι το λεμόνι. Οι πολύ «εξειδικευμένες» μύτες, ανιχνεύουν ενίοτε και ροδάκινο, αλλά γενικά, δεν μπορούμε να πούμε πως το ασύρτικο συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο αρωματικές Ελληνικές ποικιλίες.

Χώρος καλλιέργειας: Η πιο εκπληκτική, πολυδύναμη λευκή ποικιλία του Ελληνικού αμπελώνα. Αρχικά καλλιεργούνταν στα νησιά των Κυκλάδων και κυρίως στη Σαντορίνη, που είναι και ο τόπος καταγωγής της. Από εκεί μετανάστευσε στη Χαλκιδική, για να φθάσει σήμερα να καλλιεργείται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Λόγω της υψηλής οξύτητας, του αρώματος και της ευκολίας προσαρμογής σε διάφορα σε διάφορα εδαφοκλιματικά περιβάλλοντα διατηρώντας το χαρακτήρα της, η ποικιλία αυτή έχει χρησιμοποιηθεί ευρύτατα στη δημιουργία νέων αμπελώνων σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο.

Φυτό: Είναι ζωηρό, εύρωστο, γόνιμο, παραγωγικό, ικανοποιητικά ανθεκτικό στις περισσότερες ασθένειες και την ξηρασία. Ξεκινά τη βλάστηση στα τέλη του Μάρτη και ωριμάζει το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου.

Προϊόν: Το κρασί του Ασύρτικου χαρακτηρίζεται από υψηλό αλκοολικό τίτλο, υψηλή οξύτητα, σπάνια για λευκό Μεσογειακό οίνο, χαρακτηριστικό ευχάριστο άρωμα, αλλά οξειδώνεται εύκολα, γι’ αυτό και χρειάζεται προσοχή στην οινοποίησή του.

Περιοχές καλλιέργειας: Σαντορίνη, Ανάφη, Μήλος, Νάξος, Ίος, Φολέγανδρος, Χαλκιδική.